Arbitrage چیست؟
بازارها، مانند مبادلات سهام و ارزهای دیجیتال، طبیعتاً به دلیل عوامل متعددی ناکارآمد هستند: درجات مختلف دسترسی به اطلاعات در میان فعالان بازار، ابزارها و تکنیک های مختلف معاملاتی، هزینه های مبادله، روانشناسی انسانی و موارد دیگر. این ناکارآمدی‌ها اغلب منجر به تفاوت بین قیمت یک دارایی – به عنوان مثال، یک ارز دیجیتال – در بازارهای مختلف میشود.
معامله‌گران آربیتراژ از این تفاوت قیمت‌ها با خرید تقریباً همزمان دارایی در بازاری که ارزان‌تر است، استفاده میکنند و سپس آن را در بازاری که قیمت بالاتری دارد، میفروشند.
دلیل اصلی وجود آربیتراژ معمولاً ناکارآمدی بازار است. داوران از این امر با کارآمدتر کردن بازارها سود میبرند و تضمین میکنند که دارایی مشابه در بورس های مختلف قیمت گذاری میشود. آربیتراژورها با خرید در صرافی ارزان‌تر و فروش در صرافی گران‌تر، «گسترش» موجود بین این صرافی‌ها را محدود میکنند، بنابراین فرصت آربیتراژ را کاهش میدهند و بنابراین بازارها را کارآمدتر میکنند. آربیتراژ یک نیروی حیاتی است زیرا تضمین میکند که هیچ دارایی از ارزش منصفانه خود برای دوره های زمانی طولانی منحرف نشود و جریان نقدینگی بین مبادلات را افزایش میدهد.
با توجه به ماهیت روش اجرای آربیتراژ (خرید و فروش مقدار یکسان در مبادلات مختلف)، آربیتراژور ریسک قیمتی کمی را بر روی استراتژی متحمل میشود. با این حال، ریسکی در آربیتراژ وجود دارد که ناشی از نیاز به اجرای استراتژی تقریباً آنی و هزینه معاملات (کمیسیون) است. داوران معمولاً در نهایت کارمزدهای زیادی میپردازند زیرا هر واحد تجارت از معامله گر میخواهد صرافی های مختلفی را که در آن معامله میکند پرداخت کند.
معاملات آربیتراژی را میتوان بین دو یا چند بازار با یک یا چند دارایی انجام داد. برای مثال، میتواند به سادگی خرید بیت‌کوین (BTC) به قیمت ۱۴۹۷۵ دلار به ازای هر سکه در صرافی A و فروش آن به قیمت ۱۴۹۸۷ دلار در صرافی B باشد. معاملات پیچیده‌تری نیز میتواند انجام شود، مانند آربیتراژ مثلثی، که شامل خرید و فروش سه عدد دارایی مختلف در سه بازار مختلف است.
توسعه فناوری‌هایی مانند تجارت خودکار، فرصت‌های معاملات آربیتراژ را با سرعت بیشتری از بین میبرد و این عمل را برای معامله‌گران دشوارتر میکند. با این حال، تا زمانی که بازارها کاملاً کارآمد نیستند، آربیتراژ به عملکرد حیاتی خود ادامه خواهد داد.