Chain Split چیست؟
فورک‌های نرم‌افزار زمانی اتفاق می‌افتند که توسعه‌دهندگان پایگاه کد یک پروژه موجود را کپی میکنند و توسعه مستقل خود را بر اساس آن آغاز میکنند. این منجر به جدایی یک یا چند پروژه مجزا از پروژه اصلی، “والد” میشود.
اسپلیت‌های زنجیره‌ای یا فورک‌های ارز دیجیتال، کوین هایی هستند که پایه کد آن‌ها از یک ارز دیجیتال قدیمی‌تر کپی شده است و توسعه بیشتر آن‌ها مستقل از جهتی که کوین اصلی در پیش گرفته است ادامه می‌یابد.
با توجه به این واقعیت که بسیاری از ارزهای رمزنگاری شده، به ویژه در سال‌های اولیه صنعت، به عنوان پروژه‌های منبع باز منتشر میشدند، غالباً فورک کردن یک پروژه بسیار آسان است، حتی برای توسعه‌دهنده‌ای که مهارت‌های ایجاد کوین خود را ندارد. در نتیجه، برخی از بزرگ‌ترین ارزهای دیجیتال امروزی، فورک‌ها یا حتی فورک‌های فورک‌های پروژه‌های مادر مختلف هستند.
شکاف های زنجیره ای می تواند به دلایل مختلف رخ دهد. گاهی اوقات توسعه دهندگان بر این باورند که یک ارز دیجیتال از بسیاری جهات خوب است، اما می تواند از تنظیمات فنی خاصی بهره مند شود: مانند مورد لایت کوین (LTC) که از بیت کوین (BTC) جدا شد تا زمان تولید بلاک سریعتر را فراهم کند و عرضه کل را افزایش دهد.
در زمان‌های دیگر، شکاف‌های زنجیره‌ای ممکن است ناشی از تفاوت‌های ایدئولوژیکی باشد، مانند بیت‌کوین کش (BCH)، که به دلیل نظرات متفاوت در مورد نحوه مقیاس‌گذاری کوین برای یک پایگاه کاربر بزرگ‌تر از بیت‌کوین جدا شد. مثال دیگر Ethereum Classic (ETC) است که از اتریوم (ETH) به دلیل بحث در مورد اینکه آیا توسعه‌دهندگان ارزهای دیجیتال باید بتوانند داده‌های ثبت‌شده در بلاک چین را برای بازگرداندن کوین های دزدیده شده به صاحبان اصلی خود اصلاح کنند یا خیر، جدا شد.
گاهی اوقات یک کریپتو فورک میتواند یک شوخی ساده باشد، مانند Dogecoin (DOGE)، یک فورک لایت کوین که از یک الگوی رفتاری اینترنتی الهام گرفته شده و در یک نقطه به ارزش بازار بیش از 2 میلیارد دلار رسیده است.