اجماع توزیع شده چیست؟
اجماع توزیع شده برای عملکرد یک شبکه یا ماشین به صورت غیرمتمرکز ضروری است. توافق بین، مثلاً، دو طرف آسان است اما با افزایش تعداد طرف‌ها (یا گره‌ها در شبکه)، دستیابی به اجماع دشوارتر میشود. به منظور هماهنگی در هدف مشترک خود، همه گره های یک شبکه باید بر روی یک “منبع منفرد حقیقت” به توافق برسند – یعنی آنها باید مطمئن باشند که اطلاعاتی که دریافت میکنند دقیق است، حتی در صورت وجود چندین مورد سایر گره های شبکه از کار می افتند.
هر گره در شبکه (یا هر شرکت کننده در، به عنوان مثال، بلاک چین بیت کوین) باید یک کپی یکسان از دفتر کل داشته باشد، و باید توافق شود که نسخه دفتر کل که توسط هر گره نگهداری میشود دقیق باشد. برای دستیابی به این هدف، پروژه های بلاک چین از الگوریتم های اجماع توزیع شده استفاده میکنند.
در بلاک چین بیت کوین، اجماع و هماهنگی از طریق اثبات کار، همانطور که توسط ساتوشی ناکاموتو پیشنهاد و توسعه داده شده است، حاصل میشود.
با این حال، اکثر مکانیسم های اجماع توزیع شده دارای ویژگی های اساسی یکسانی هستند. اول، آنها حول یک سهام مبتنی هستند – مقداری ذخیره ارزش که پیشنهاد دهنده ایجاد میکند، مانند ارز یا قدرت محاسباتی. آنها همچنین شامل یک پاداش برای اعتبارسنجی (یعنی استخراج یک بلوک جدید) هستند که عموماً به شکل یک کوین بومی بلاکچین مورد نظر گرفته میشود. آنها همچنین بر اساس شفافیت کار میکنند – یعنی سایر کاربران باید بتوانند ببینند که آیا یک تأیید کننده یا پیشنهاد دهنده سعی در تقلب یا کلاهبرداری از سیستم دارد یا خیر.
Proof-of-Work پایه و اساس اجماع مبتنی بر بلاک چین است و اساس بلاک چین بیت کوین است که بلاک های جدید بر اساس آن استخراج میشوند. با این حال، مکانیسم‌های اجماع جدیدی وجود دارد که در سایر پروژه‌های بلاک چین استفاده میشود. برخی از این موارد، مانند Proof-of-Stake، اکنون به پذیرش بیشتری دست یافته اند.