Allocation
اصطلاح تخصیص اغلب برای نگهداری سبد ارزهای دیجیتال استفاده می شود. به عنوان مثال، تخصیص یک درصد از سبد سهام خود به بیت کوین و ترکیبی از آلتکوین ها به عنوان تخصیص دارایی های رمزنگاری در نظر گرفته می شود.
در دنیای بلاک چین، برای اطمینان از سودآوری بلندمدت یک مدل کسب‌وکار، پروژه‌های رمزنگاری باید در مورد تخصیص توکن و بودجه‌شان تصمیم بگیرند که معمولاً شامل بازاریابی، توسعه نرم‌افزار و هزینه‌های عملیاتی می‌شود. بسیاری از پروژه‌های بلاک چین دارای خزانه‌ها و پایه‌های خاص خود هستند که هر کدام توکن اختصاص داده شده خود را دارند. همچنین برای شرکت های بلاک چین معمول است که سهم خاصی از توکن ها را به اعضای اولیه تیم اختصاص دهند، با این نکته که نمی توانند آنها را برای یک دوره خاص بفروشند. اگر تیمی سازمان یا بنیادی داشته باشد که مسئولیت پول/وجوه را بر عهده دارد، ممکن است تصمیم بگیرد که پول را برای خزانه نمادین کنار بگذارد، که می تواند به دلخواه تیم یا جامعه استفاده شود.
گزینه ای برای سرمایه گذاران برای دریافت تخصیص در دورهای مختلف سرمایه گذاری وجود دارد. سرمایه‌گذاران اولیه ممکن است از دورهای فروش خصوصی سود ببرند، زیرا پروژه‌ها معمولاً حجم زیادی از توکن‌ها را به عنوان حسن نیت سرمایه‌گذاری اولیه خود به این فروش اختصاص می‌دهند. هر یک از این سرمایه گذاران در این نمونه دارای تخصیصی از کل مبلغ ارائه شده در آن دور خاص از فروش خواهند بود.
به عنوان پاداش برای تلاش‌های خود، اعضای تیم که روی ارز، پروتکل یا پروژه خاصی کار می‌کنند، ممکن است بخش یا مقدار مشخصی از توکن‌ها را دریافت کنند که قبل از شروع فروش به تیم اختصاص داده می‌شود. برای مثال، این تخصیص‌ها می‌توانند در طول زمان طبق یک برنامه زمان‌بندی مشخص حذف شوند یا به یکباره در یک روز خاص مانند رویداد تولید توکن (TGE) توزیع شوند.
