Institutional Investor چیست؟

سرمایه گذار نهادی سازمان یا شخص حقوقی است که به نمایندگی از مشتریان خود که ممکن است سرمایه گذاران خرد باشند در بازار معامله می کند. سرمایه گذاران نهادی با توجه به تأثیر عمیقی که بر قیمت ها دارند، به عنوان «فیل» بازار سهام نامیده می شوند، زیرا آنها روزانه با حجم بالایی معامله می کنند.

سهم و نقش سرمایه گذاران نهادی در یک بازار
نقش و سهم سرمایه گذاران نهادی در دهه گذشته به شدت افزایش یافته است. آنها در حال حاضر بیش از 70 درصد از حجم معاملات را در تقریباً همه طبقات دارایی حاکم می کنند. این سرمایه گذاران عمدتاً پول خود را معامله نمی کنند، بلکه از سبد سرمایه گذاری مشتریان خود سود می برند.
آخرین تغییرات در ساختار بازار که با ظهور معاملات کمی و الگوریتمی ارائه شده است، نیاز به سرمایه گذاران نهادی را بیشتر تشدید کرده است. آنها چندین صندوق را به طور همزمان مدیریت می کنند و به عنوان وسیله ای برای سرمایه گذاری های تلفیقی عمل می کنند. با بررسی دقیق تغییرات مداوم در شاخص‌های بازار و تشریح نوسانات بازار، سرمایه‌گذاران نهادی برای تجارت در زمان مناسب، بدون اینکه در معرض خطری مشابه سرمایه‌گذاران خرده‌فروشی قرار بگیرند، مجهزتر هستند. در مقایسه با سرمایه‌گذاران خرد، سرمایه‌گذاران نهادی، هدایت‌گران با تجربه‌تری در ابزارهای مالی هستند. یکی از مزیت‌ها این است که تحلیلگران طرف فروش برآوردهای توافقی ارزشمندی را برای آنها ارائه می‌کنند و به آنها کمک می‌کند تصمیمات آگاهانه‌ای بگیرند که می‌تواند ارزش پرتفوی را در بلندمدت بهبود بخشد.
سرمایه گذاران نهادی در حجم زیادی معامله می کنند که می توانند بر مکانیسم کشف قیمت تأثیر بگذارند و به رشد بازار کمک کنند. پول جمع آوری شده توسط این سرمایه گذاران برای بازار بسیار مهم است. به طور کلی پذیرفته شده است که سرمایه گذاران نهادی، به عنوان اشخاص حقوقی، کمتر در تطبیق با قانون عقب می مانند. از آنجایی که تجربه بیشتری دارند، کمتر مستعد ریسک هستند و می دانند که چگونه از دستورات توقف ضرر خود به موقع استفاده کنند و ضرر را به حداقل برسانند.
انواع سرمایه گذاران نهادی
انواع مختلفی از سرمایه گذاران نهادی وجود دارد. شش مورد اصلی عبارتند از:

شرکت های بیمه: سرمایه گذاری شامل حق بیمه های ادغام شده از مشتریان مختلف در ازای پوشش های درمانی و غیره است که خسارت مستقیماً از سبد سرمایه گذاری جبران می شود.
صندوق‌های سرمایه‌گذاری متقابل: شکل متنوعی از سرمایه‌گذاری است که در آن یک مدیر حرفه‌ای با یک مجموعه سرمایه‌گذاری سر و کار دارد و هر یک از سرمایه‌گذاران مشارکت‌کننده دارای مالکیت درصدهای مختلف سهام هستند. صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک که اغلب توسط سرمایه‌گذاران تازه کار انتخاب می‌شوند، معمولاً به صورت بلندمدت با دارایی‌های نقدی سروکار دارند.
صندوق های تامینی: با استفاده از استراتژی های تهاجمی برای جلوگیری از رقابت و استفاده از حداکثر اهرم، صندوق های تامینی سرمایه گذاری های تلفیقی هستند که در آن مدیر به عنوان شریک عمومی عمل می کند و سرمایه گذاران به شرکای محدود تبدیل می شوند. دارایی های نقدی عمدتاً در صندوق های تامینی معامله می شود.
بانک ها: بانک ها، اعم از تجاری و مرکزی، به نمایندگی از مشتریان خود سرمایه گذاری می کنند. اوراق قرضه، صندوق های سهام خصوصی و غیره
اتحادیه های اعتباری: یک سازمان مالی است که سهامی را ارائه می دهد که می تواند با نرخ های از پیش تعیین شده توسط اعضای خود خریداری شود. سود توسط اعضایی که صاحبان سازمان نیز هستند به دست می آید.
صندوق‌های بازنشستگی: مجموعه‌ای از سرمایه‌گذاری است که توسط حامیان مالی خصوصی و دولتی انجام می‌شود که دوران پس از بازنشستگی ذینفعان منتخب خود را پوشش می‌دهد.
تفاوت بین سرمایه گذاران نهادی و سرمایه گذاران خرد چیست؟
سرمایه گذار خرده فروشی با هیچ اصولی محدود نمی شود و می تواند در هر پرتفویی که مناسب بداند سرمایه گذاری کند. یک فرد، یک سرمایه گذار با سرمایه کوچک، همچنین می تواند بر روی یک سرمایه گذاری کوتاه مدت با سود سریعتر تمرکز کند. در مقابل، یک سرمایه گذار نهادی بیشتر هدف گرا است و سرمایه گذاری بلندمدت و سرمایه بزرگ را ترجیح می دهد.

یک سرمایه گذار خرده فروشی ترجیح می دهد ایمن بازی کند. یک بازار بی ثبات ممکن است یک سرمایه گذار را بترساند، اما سرمایه گذاران نهادی بزرگ ترجیح می دهند از نوسانات برای به حداکثر رساندن سود استفاده کنند. مسیریابی بازار توسط سرمایه گذاران نهادی توسط تحلیلگران فروش جانبی و سایر کارشناسان برنامه ریزی شده است.

برخلاف سرمایه‌گذاران خرد، یک سرمایه‌گذار نهادی می‌تواند فعالیت‌های بازار بزرگ‌تری را تهیه و مدیریت کند.

کسب دارایی های متعدد برای یک سرمایه گذار نهادی امکان پذیر است و برای یک سرمایه گذار خرد امکان پذیر نیست. اولی مزیت رفتار ترجیحی بازار و مقررات سست‌تر را دارد و بهتر می‌تواند اوراق بهادار خارجی و سایر امکانات رفاهی را تهیه کند.

بازگشت به واژه نامه