Cipher چیست؟

رمزها به عنوان پاسخی به نیاز افراد به تبادل اطلاعات به صورت مخفیانه بدون اینکه اشخاص ثالث قادر به نقض حریم خصوصی آنها باشند، بوجود آمدند. آنها یک مفهوم اساسی در رمزنگاری هستند – علم ارتباطات ایمن.
رمزها با تبدیل متن ساده (پیام اصلی که فرستنده قصد رمزگذاری آن را دارد) به متن رمزی کار می کنند – متن رمزگذاری شده ای که می تواند به طور ایمن به گیرنده ارسال شود. سپس گیرنده باید از یک بخش اطلاعات اضافی – که معمولاً “کلید” نامیده میشود – برای رمزگشایی متن رمز شده به متن ساده استفاده کند.

کلید توسط فرستنده و گیرنده قبل از شروع ارتباط مورد توافق قرار میگیرد و یک رمز خوب باید چنین متن رمزی را تولید کند که رمزگشایی آن بدون دانستن کلید بسیار دشوار یا غیرممکن باشد.

رمزهای قبلی که بر قلم و کاغذ متکی بودند و تاکنون با روش های رمزگذاری بسیار مؤثرتر به کمک رایانه جابجا شده اند، اغلب رمزهای کلاسیک نامیده میشوند. دو نوع اصلی از این رمزهای جایگزین و جابجایی هستند.

پیشرفت در تحلیل رمزی باعث شده است که این رمزهای قلمی و کاغذی به راحتی شکسته شوند و به طور موثری منسوخ شوند. ظهور دستگاه‌های رمزگذاری الکترومکانیکی مانند دستگاه انیگما در اواسط قرن بیستم، تا حدی کاربرد آنها را طولانی کرد تا زمانی که دستگاه‌های رمزگشایی مربوطه مانند بمب بریتانیا ظاهر شدند.

از آن زمان، رمزنگاری‌های رمزنگاری جدیدی پدید آمده‌اند که از نظر محاسباتی آنقدر فشرده هستند که رمزگذاری را تنها میتوان به طور مؤثر از طریق استفاده از رایانه انجام داد، و رمزگشایی حتی با قوی‌ترین ماشین‌های موجود بسیار گران است.

ارزهای رمزنگاری شده به شدت به ابزارهای رمزنگاری، از جمله رمز، برای اطمینان از عملکرد مداوم و امنیت بالای شبکه‌های خود متکی هستند.

بازگشت به واژه نامه