دفاع بنیانگذار اتریوم از DAO

بوترین معتقد است که تبانی و فساد زمانی میتواند به حداقل برسد که قدرت تصمیم گیری در دست کل گروه باشد نه یک فرد یا اقلیت کوچک. ویتالیک بوترین، یکی از بنیانگذاران اتریوم (ETH)، در دفاع از سازمان‌های خودمختار غیرمتمرکز (DAO) با این استدلال که در برخی شرایط میتوانند کارآمدتر و عادلانه‌تر از یک ساختار شرکتی سنتی باشند، دفاع کرده است.

در تئوری، DAO ها به طور جمعی متعلق به اعضای خود و مدیریت میشوند و رهبری مرکزی ندارند. تمام تصمیمات مربوط به جنبه هایی مانند استفاده از وجوه خزانه داری یا بهبود پروتکل از طریق رای گیری در مورد پیشنهادهایی که به جامعه ارائه میشود گرفته میشود.

بوترین در پست طولانی 20 سپتامبر در وب سایت خود بیان کرد که منتقدان اغلب استدلال میکنند که حاکمیت DAO ناکارآمد است، ایده آلیست های DAO ساده لوح هستند و ساختارهای حاکمیت شرکتی سنتی با هیئت مدیره و مدیران عامل روش های بهینه برای تصمیم گیری های کلیدی هستند.

با این حال، یکی از بنیان‌گذاران اتریوم معتقد است که «این موضع اغلب اشتباه است» و استدلال میکند که حتی اشکال ساده‌لوحانه مصالحه نیز به‌طور متوسط احتمالاً در موقعیت‌های خاص بهتر از ساختارهای متمرکز شرکتی عمل میکنند. اگرچه، او معتقد است که این بستگی به نوع تصمیم دارد که به گفته او به دو دسته تقسیم میشود. محدب و مقعر.

نمونه هایی از تصمیمات محدب عبارتند از واکنش همه گیر، استراتژی نظامی و انتخاب های فناوری در پروتکل های رمزنگاری. در حالی که تصمیمات مقعر شامل موضوعات قضایی، تامین مالی کالاهای عمومی و نرخ های مالیاتی است.

او نوشت: «اگر تصمیمی مقعر باشد، مصالحه را ترجیح میدهیم و اگر محدب باشد، ورق زدن کوین را ترجیح می دهیم.

به گفته بوترین، زمانی که تصمیمات محدب هستند، تمرکززدایی از فرآیند تصمیم گیری میتواند منجر به “گیج و سازش با کیفیت پایین” شود، اما زمانی که آنها مقعر هستند، “تکیه به خرد جمعیت می تواند پاسخ های بهتری بدهد.” DAO ها معمولاً از تمرکززدایی استقبال میکنند تا از خود در برابر حملات خارجی و سانسور دفاع کنند. به دلیل ماهیت فضا، و ماهیت از راه دور و آنلاین برخی از پروژه‌ها، انجام «بررسی پس‌زمینه و «تست‌های بو» غیررسمی برای شخصیت میتواند دشوارتر باشد.

بوترین استدلال میکند که دقیقاً به همین دلیل است که DAOها ضروری هستند، و معتقد است که جهان غیرمتمرکز باید «قدرت تصمیم‌گیری را بین تصمیم‌گیرندگان بیشتری توزیع کند، به طوری که هر تصمیم‌گیرنده قدرت کمتری داشته باشد، و بنابراین احتمال سوت زدن و افشای برخوردها بیشتر است».

او تصدیق میکند که DAO ها بدون مشکل نیستند. در شرایط خاص، ساختار متمرکزتری مورد نیاز است، مانند زمانی که یک سازمان با رهبری هسته مرکزی عمل میکند و گروه های جداگانه ای دارد که همگی به طور مستقل کار میکنند.