به نظر میرسد که OpenSea بازار (NFT) در بحث حق امتیاز NFT موضعی اتخاذ کرده است – راه اندازی یک ابزار جدید «آنچین» که به سازندگان کمک میکند تا حق امتیاز را اجرا کنند. بازار NFT، که به گفته CoinGecko، 66 درصد از سهم بازار در بازارهای NFT را در اختیار دارد، نسبت به موضوع حق امتیاز و اجرا سکوت کرده است، در حالی که سایرین در این فضا در چند ماه گذشته استراتژی های خود را اجرا کرده اند.
در یک پست وبلاگی در 6 نوامبر، مدیر عامل OpenSea، دوین فینزر، خاطرنشان کرد که در بازارهایی که کارمزدها اختیاری است، “مشاهده کرده اند که نرخ پرداخت حق الزحمه سازندگان داوطلبانه به کمتر از 20٪ کاهش یافته است”. مدیر عامل OpenSea اعلام کرد که بازار ابزار جدیدی را راه اندازی کرده است که به سازندگان اجازه میدهد “اجرای زنجیره ای” حق امتیاز خود را ارائه دهند.
فینزر این ابزار را به عنوان یک «قطعه کد ساده» توصیف کرد که به سازندگان اجازه میدهد حق امتیاز را در قراردادهای هوشمند مجموعه NFT جدید و آینده و قراردادهای هوشمند قابل ارتقا موجود اعمال کنند. این کد همچنین فروش NFT را فقط به بازارهایی محدود میکند که هزینه‌های سازنده را اعمال میکنند.
واضح است که بسیاری از سازندگان خواهان توانایی اعمال هزینه‌ها در زنجیره هستند. و اساساً، ما معتقدیم که انتخاب باید با آنها باشد – این تصمیم نباید توسط بازارها برای آنها گرفته شود.» فینزر همچنین گفت که OpenSea حق امتیاز را برای مجموعه‌های جدید با استفاده از ابزار اجرای زنجیره‌ای اعمال میکند، اما برای مجموعه‌های جدیدی که شرکت نمیکنند این کار را انجام نمیدهد.
فینزر در توئیتر اسپیس توضیح داد که OpenSea «از مردم نمیخواهد از راه‌حل خاص ما استفاده کنند»، سازندگان میتوانند از «هر راه‌حلی که میخواهید استفاده کنند و در هر صورت آن را پیاده‌سازی کنند».
«ما یک الگوی مخزن GitHub ارائه میکنیم که به شما کمک میکند از راه‌حلی استفاده کنید که فهرست‌هایی از بازار را مسدود میکند که از هزینه‌های سازنده پشتیبانی نمیکند، شما مجبور نیستید از آن راه‌حل استفاده کنید. شرط این است که اگر میخواهید هزینه‌های سازنده را بخواهید، باید آنها را در زنجیره اعمال کنید.»
این ابزار همچنین به دلیل چالش‌های پیاده‌سازی در حال حاضر برای مجموعه‌های NFT موجود عرضه نمیشود. فینزر: «تا آنجایی که ما میدانیم، تنها راه برای دستیابی به هزینه‌های تولیدکنندگان زنجیره‌ای برای مجموعه‌های موجود با قراردادهای هوشمند غیرقابل ارتقا، اتخاذ تدابیر شدید با جوامع آنها است، مانند انتقال مجموعه متعارف به یک قرارداد هوشمند جدید».
او افزود: «به نظر ما، تا حد زیادی گزینه بهتر برای سازندگان موجود این است که اشکال جدید کسب درآمد و راه‌های جایگزین برای تشویق خریداران و فروشندگان برای پرداخت هزینه‌های پدیدآورندگان را بررسی کنند و اطمینان حاصل کنند که مجموعه‌های آینده هزینه‌های تولیدکنندگان را به صورت زنجیره‌ای اعمال میکنند».
به گفته فینزر، این میتواند شامل گزینه‌هایی مانند ادامه اعمال هزینه‌های خارج از زنجیره برای برخی از زیرمجموعه‌های مجموعه‌ها، مجاز کردن هزینه‌های اختیاری سازنده، و همکاری در سایر گزینه‌های اجرای زنجیره‌ای برای سازندگان باشد.
