دیجی کش DigiCash توسط دیوید چام، پیشگام ارزهای الکترونیکی در سال 1989 تأسیس شد و یکی از اولین شرکت های پول الکترونیکی بود. دیجی کش، هم نام پولی است که دیوید چام توسعه داده و هم شرکتی که آن را اداره می کرده است.
تا سال 1995، این شرکت با بانک “مارک تواین” موافقتنامه ای امضا کرده بود. در سال 1996، دیجی کش با بانک های مختلف همکاری میکرد. دیوید چام، تعدادی پروتکل رمزنگاری ایجاد کرد که بر معاملات آن حاکم بود و ارز او را از رقبای آن متمایز میکرد. این پروتکل ها، Digicash را به یکی از پیشگامان مهم ارزهای دیجیتال در عرصه خود تبدیل کرد.
در حالی که دیجی کش، دارای چندین سال سابقه بود و بسیار پیشرفت نموده بود اما هرگز به جریان اصلی ارزهای دیجیتالی، به اندازه سایر توسعه دهندگان آن نایل نشد و با سرعت نه چندان کمی، از دوران اوج خود فاصله گرفت.
دیجی کش کمتر از یک دهه در تجارت بود و در این مدت نتوانست بانک ها را متقاعد کند که از فناوری آن استفاده کنند. این شرکت در سال 1998، ده سال قبل از بحران مالی، اعلام ورشکستگی کرد که میتواند کاتالیزوری برای توسعه ارزهای رمزنگاری شده مبتنی بر بلاک چین مانند بیت کوین باشد و درنهایت این ارز دیجیتال به شرکت eCash Technologies، که یک شرکت ارزنده رقابتی بود، فروخته شد.
آشنایی با دیجی کش DigiCash
دیوید چام دکترای خود را در رشته کامپیوتر از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، در سال 1982 اخذ کرد. پایان نامه او “سیستم های رایانه ای تأسیس، نگهداری و اعتماد متقابل توسط گروه های مشکوک”، نمونه اولیه ای از فناوری بلاکچین محسوب میشود.
در همان سال، چام، انجمن بین المللی تحقیقات رمزنگاری (IACR) را تأسیس کرد، که یک موسسه پیشرو برای تحقیق و توسعه رمزنگاری دیجیتال بود. چام در سال 1982 امضاهای کور را برای پرداخت های غیرقابل ردیابی منتشر کرد، که سیستم رسمی پرداخت های رمزگذاری شده توسط ریاضی را ارائه میدهد.
این سیستم یک پیشرفت قابل توجه برای پول نقد دیجیتال بود زیرا پرداخت ها را ناشناس میکند. این بدان معناست که بانک ها و دولت نمیتوانند پرداخت کننده را در یک معامله دو طرفه ردیابی کنند. با این حال، این فناوری با فناوری بلاک چین متفاوت است، زیرا بانکها را ملزم میکند تا برای همه تراکنش های الکترونیکی به عنوان اشخاص ثالث مورد اعتماد، عمل کنند.
برای انجام معاملات با استفاده از دیجی کش کاربران، باید از نوع خاصی از نرم افزار استفاده میکردند. این امر امکان برداشت اسکناس از بانک را با استفاده از کلیدهای رمزگذاری شده معین فراهم کرد. همچنین به کاربران امکان آن را داده است تا پرداخت های آن را برای سایر گیرندگان ارسال کنند.
دیجی کش، مجموعه وسیع و منحصر به فردی از اندازه پرداخت را برای کاربران ارائه داده از جمله پرداخت های خرد. یک سیستم پست الکترونیکی برای معاملات ارز راه اندازی شده و بسیاری از معامله گران نیز در مبادلات خارج از بازار شرکت کردند.
تاریخچه دیجی کش
پس از شروع خوش یمن در اواسط دهه 1990، دیجی کش نتوانست موفقیت های اولیه را بسازد. برخی منابع تقصیر را بر گردن چام میاندازند، که گفته می شود به کارکنان خود اعتماد نکرده و ظاهراً هنگام توسعه محصول خود، کمال را بر کاربردی بودن ترجیح داده است. او همچنین از همکاری با بانک های بزرگ مانند ING امتناع کرد و نیز به مایکروسافت و نت اسکیپ بی اعتماد بود.
اگر دیجی کش میتوانست با یک یا چند موسسه مالی اصلی مشارکت داشته باشد، احتمالاً شانس بسیار بیشتری برای زنده ماندن در دنیای سریع دیجیتالی شدن مالی داشت. یکی از امیدوار کننده ترین (و در نهایت ناامید کننده) مشارکت های احتمالی با سیتی بانک بود. این بانک در مذاکرات طولانی مدت با دیجی کش در مورد امکان ادغام، شرکت کرد اما در نهایت به سمت پروژه های دیگر رفت.
دیجی کش، از یک ارز دیجیتال به نام “cyberbucks” استفاده کرد. در گزارشی در سال 2003، گاردین پیشنهاد داد که این ارز دیجیتال بالاترین سطح حمایت خود را از طرفداران آزادیخواه و دیگران به نفع یک ارز دیجیتالی بین المللی میداند که خارج از کنترل هر دولتی وجود خواهد داشت.
پس از دیجی کش
دیجی کش، یکی از حامیان اولیه رمزنگاری کلید عمومی و خصوصی بود، همان اصل اساسی که امروزه ارزهای دیجیتال از آن استفاده میکنند. اختراع چام، که به فناوری “امضای کور” معروف است، هم امنیت کاربران آن را افزایش داد و هم پرداخت های الکترونیکی را توسط منابع خارجی غیرقابل ردیابی کرد.
چام همچنان در دنیای رمزنگاری و پرداخت های دیجیتالی درگیر است. اگرچه دیجی کش به طور کامل به موفقیت دست نیافت، اما با این وجود به ایجاد پایه و اساس دنیای پر جنب و جوش ارزهای رمزنگاری شده امروز کمک کرد.
