Centralized Exchange (CEX) چیست؟
صرافی های متمرکز معمولاً معاملات بین کاربران را با نگهداری دفترچه سفارش تسهیل می کنند: مجموعه ای از سفارش های خرید و فروش ارسال شده توسط معامله گران فردی. سفارش‌ها درخواست‌هایی برای خرید یا فروش مقدار معینی از یک ارز دیجیتال خاص با قیمتی معین هستند. CEX ها سفارش های کاربران خود را جمع آوری می کنند و سپس از نرم افزار ویژه ای برای مطابقت و اجرای سفارش های خرید و فروش مربوطه استفاده می کنند.
کاربران CEX در واقع ارزهای رمزنگاری شده یا فیات را با یکدیگر مبادله نمی کنند. در عوض، زمانی که آنها وجوه خود را به یک صرافی واریز می‌کنند، صرافی نگهبانی آن دارایی‌ها را بر عهده می‌گیرد و مقدار مربوطه IOU را برای معامله‌گر صادر می‌کند. صرافی IOU های هر کاربر را به صورت داخلی ردیابی می کند، زیرا آنها در معاملات تغییر می کنند و فقط آنها را در لحظه برداشت وجه به ارز واقعی تبدیل می کند.
از سال 2020، CEX ها گسترده ترین حالت کار برای صرافی های ارزهای دیجیتال هستند. سرعت و مقرون به صرفه بودن پردازش تراکنش ها توسط یک مرجع واحد، آنها را به مکانی مناسب برای معامله گران روزانه و سرمایه گذاران ارز دیجیتال برای خرید و فروش ارز دیجیتال تبدیل می کند.
با این حال، اتکای CEX ها به یک نهاد مرکزی به برخی از معایب منجر می شود. صرافی‌های متمرکز، عملیات داخلی خود را برای کاربران آشکار نمی‌کنند، که منجر به عدم شفافیت می‌شود که اقدامات مخربی مانند تجارت شستشو و دستکاری قیمت را ممکن می‌سازد.
این واقعیت که آنها نگهبانی بر دارایی های کاربران دارند، یک صرافی متمرکز را به یک هدف سودآور برای مهاجمان بالقوه از خارج و داخل سازمان تبدیل می کند: در سال 2019، بیش از 292 میلیون دلار سرمایه مشتری تنها در 12 هک بزرگ CEX از بین رفته است.
مسائل فنی یا حملات هماهنگ می تواند منجر به از کار افتادن قابل توجه خدمات CEX شود و منجر به از دست رفتن فرصت های تجاری برای مشتریان شود. در نهایت، صرافی‌های متمرکز هدف آسانی برای سانسور دولتی هستند که به تنظیم‌کننده‌ها اجازه می‌دهد وجوه کاربران را مسدود و/یا مصادره کنند و شرکت‌های مادر صرافی‌ها را مجبور به افشای اطلاعات شخصی مشتریان خود کنند.