منظور از Funding Payments چیست؟
پرداخت‌های سرمایه در مبادلات مشتقات ارزهای دیجیتال برای قراردادهای دائمی استفاده میشود تا قیمت معامله را به قیمت شاخص دارایی پایه نزدیک‌تر کند. از آنجایی که یک قرارداد دائمی مشتقه است، قیمت آن همیشه با دارایی پایه یکسان نیست. به عنوان مثال، در طول یک بازار صعودی، قیمت قرارداد دائمی بیت کوین معمولاً بالاتر از قیمت بیت کوین در بازار نقدی است، زیرا مردم تمایل بیشتری به صعود دارند و انتظار دارند که قیمت همچنان بالا رود.
برای کاهش اختلاف قیمت بین بازار دائمی و بازار نقدی، صرافی‌های مشتقه مکانیزمی به نام «پرداخت‌های تأمین مالی» را اتخاذ میکنند. روش کار پرداخت های مالی به این صورت است که پرداخت های خودکار بین معامله گران در فواصل زمانی ثابت (به عنوان مثال هر ساعت یا هر 8 ساعت) وجود دارد که در آن معامله گران طرف محبوب تر (سمت طولانی در طول یک بازار صعودی) به طرف کمتر محبوب (کوتاه) پرداخت میکنند. در طول یک بازار خرید). با انجام این کار، مردم انگیزه پیدا میکنند تا موقعیتی را در سمت کمتر محبوب باز کنند و از این رو قیمت را به سمت قیمت نقدی سوق دهند.
از یک محل معاملاتی به محل دیگر متفاوت است، اما به طور معمول، پرداخت های سرمایه با ارزش فرضی موقعیت یک معامله گر ضرب در نرخی محاسبه میشود که منعکس کننده اختلاف قیمت در یک بازه زمانی معین (1 ساعت یا 8 ساعت) است. این نرخ به عنوان “نرخ تامین مالی” نیز شناخته میشود. هرچه اختلاف قیمت در یک بازه معین بیشتر باشد، نرخ تامین مالی بالاتر خواهد بود. این نرخ‌ها زمانی مثبت میشوند که قیمت قرارداد بالاتر از قیمت لحظه‌ای باشد، در این صورت دارندگان موقعیت‌های کوتاه، وجوه مالی را از دارندگان موقعیت خرید دریافت میکنند. هنگامی که نرخ ها منفی است، دارندگان موقعیت خرید از صاحبان موقعیت های کوتاه بودجه دریافت میکنند.
نرخ تامین مالی به طور موثر بر هزینه سرمایه و شیب منحنی آتی دلالت دارد و احساسات معامله‌گران را در یک مبادله مشخص نشان میدهد. معامله‌گران برای حفظ این موقعیت، سود و کارمزدی نمیپردازند. نرخ ها ممکن است بسته به شرایط بازار آزادانه متفاوت باشد. برخی از صرافی ها محدودیت هایی را برای جلوگیری از مواجه شدن معامله گران با نرخ های شدید تعیین میکنند.