Internet Service Provider (ISP) چیست؟
ارائه دهندگان خدمات اینترنتی (ISP) نهادهای تجاری هستند که دسترسی کاربران نهایی را به اینترنت فراهم می کنند. ISP ها می توانند بر اساس منابع فیزیکی موجود برای استفاده رایگان از سطح 1، 2 یا 3 باشند. این به عنوان دیفرانسیل ارزش همتا/ترانزیت (PVD) شناخته می شود.
سطح یک فضای کافی دارد و معمولاً نیازی به پرداخت هیچ هزینه ای برای ترافیک اینترنت ندارد زیرا در بالای سلسله مراتب وجود دارد. با این حال، ردیف 2 باید تسویه حساب را بپردازد – معمولاً از طریق توافق نامه های حمل و نقل با شرکت های حامل سطح 1. و ISP های سطح 3 به عنوان ارائه دهندگان آخرین مایل عمل می کنند. آنها قراردادهای ترانزیت با یک ISP ردیف 2 دارند و بدون سرمایه گذاری در زیرساخت ها، خدمات اینترنتی را به مصرف کنندگان تجاری و خانگی ارائه می دهند.
ISP ها از زمانی که وجود داشته اند بخشی از اینترنت بوده اند. آنها خدمات دسترسی، میزبانی و اطلاعات را ارائه می دهند. برخی از اینها ممکن است فقط یک نوع خدمات را ارائه دهند در حالی که برخی دیگر می توانند هر سه نوع را بسته به نیازهای یک فرد یا صاحب کسب و کار با توجه به آنچه که برای فعالیت آنلاین نیاز دارد، مانند مرور وب برای مقاصد کاری، ارسال ایمیل به مشتریان از راه دور با استفاده از خدمات ارائه دهند. سرورهای پستی که پیام‌های ارسال شده بین طرف‌هایی را ذخیره می‌کنند که نمی‌خواهند ایمیل‌هایشان توسط شخص دیگری خوانده شود، به غیر از کسانی که در مکاتبات شرکت دارند (نرم‌افزار رمزگذاری ایمیل)، و فایل‌های داده‌ای مانند تصاویر آپلود شده در وب‌سایت‌ها را ذخیره می‌کنند تا در صورت نیاز بدون داشتن دو مورد جداگانه در دسترس باشند. کپی هایی که به طور همزمان در اطراف شناورند مانند عکس های ذخیره شده در سرویس های ابری.
سلسله مراتب داخلی ISP ها چیست؟
اینترنت یک شبکه غول پیکر از چندین شبکه کوچک متصل به هم است. هر شبکه کوچک به تنهایی یک واحد کامل است و یک خط مشی مسیریابی کامل دارد. این شبکه ها که معمولاً به عنوان سیستم های مستقل (AS) شناخته می شوند دارای هزاران دستگاه و گره به هم پیوسته هستند. برخی از آنها دستگاه های مسیریابی و سوئیچینگ هستند که ارتباط را در داخل آن سیستم مستقل آسان تر می کنند، در حالی که برخی دیگر گره های پایانی هستند که ارسال داده ها را آغاز می کنند. به همه این دستگاه ها یک آدرس IP اختصاص داده می شود تا بسته های داده را ردیابی کنند. با توجه به تعداد زیاد دستگاه ها، IP به دو IP عمومی و خصوصی تقسیم می شود. هر سازمانی می تواند از IP های خصوصی برای مدیریت LAN داخلی خود استفاده کند. همه دستگاه ها با استفاده از پروتکل های مسیریابی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. برای تمام ارتباطات داخل یک AS، انواع مختلفی از پروتکل های مسیریابی به نام پروتکل دروازه داخلی (IGP) استفاده می شود، در حالی که برای همه ارتباطات خروجی که از سیستم مستقل خارج می شوند، از پروتکل دروازه خارجی (EGPs) استفاده می شود.
در ابتدا، هر ISP می‌توانست یک سیستم مستقل داشته باشد، اما اکنون هر ISP باید امتیازات AS را با ایجاد یک نقطه حضور در مکان‌های مختلف حفظ کند.
نحوه ارسال داده از طریق ISP ها
برای درک کامل اینکه چگونه ISP ها کاربران نهایی را در حین دسترسی به اینترنت تسهیل می کنند، اجازه دهید یک مثال عملی بیاوریم. اگر کاربران مجبور به دسترسی به CoinMarketCap باشند، URL را در مرورگر وارد کرده یا از طریق برنامه به آن دسترسی خواهند داشت. درخواست از دستگاه‌های آنها به مسیریاب‌های شبکه محلی متصل می‌رود، که معمولاً توسط یک ISP سطح 3 نصب می‌شوند، جایی که IPهای منبع تخصیص داده می‌شوند. روترها دارای جدول مسیر هستند و بر اساس IP های مقصد، یا مستقیماً درخواست را به سروری که CoinMarketCap در آن میزبانی می شود، هدایت می کنند. با این حال، اگر جدول مسیریابی IP ها را ذخیره نکرده باشند، بسته را به سرورهای DNS که ISP ها به طور اختصاصی نگهداری می کنند ارسال می کنند و کش ذخیره شده را از آن دریافت می کنند و با IP که سرورهای CoinMarketCap در آن قرار دارند، برمی گردانند. میزبانی شد.
ISP ها به عنوان عوامل اجرای قوانین
ISP ها مسئول شکل دهی ترافیک، بهینه سازی مسیر و سایر وظایف مرتبط هستند. آنها فهرستی از قوانینی دارند که باید هنگام ارائه خدمات برای هر مشتری رعایت شوند، مانند جلوگیری از دسترسی افراد به وب سایت های خاص به دلیل محتوای غیرقانونی. آنها این سیاست ها را از طریق بازرسی بسته عمیق اعمال می کنند، به این معنی که هر بازدید از وب سایت در برابر پایگاه های داده دولتی اسکن می شود. آنها ستون فقرات یک اینترنت امن هستند.