Non-fungible Assets چیست؟
قابلیت تعویض، اساساً منحصر به فرد باشد یا نه، بخش مهمی از هویت یک دارایی دیجیتال است و می تواند تعیین کند که آنها چه نقش هایی را می توانند ایفا کنند. در فضای رمزنگاری، این اصطلاح بیشتر در مورد NFT ها استفاده می شود. در اینجا، عبارت “غیر قابل تعویض” به یک شیء تقسیم ناپذیر – NFT اشاره دارد. بر خلاف موارد دیگر که کلمه “توکن” به دارایی یا قرارداد دیجیتالی واقعی اشاره دارد، “توکن” در NFT به یک و تنها مورد دیجیتال غیرقابل تقسیم اشاره دارد.
دارایی های غیرقابل تعویض (NFA) از چندین جنبه مهم با NFT ها متفاوت است. این اصطلاح غیرقابل تعویض بودن را در مجموعه ای از دارایی های مشابه که توسط یک طرف صادر می شود، توصیف می کند. آنها از دو جهت بسیار مهم با NFT ها تفاوت دارند.
1. تنها یک نهاد به جز ناشر مجاز به نگهداری واحدهای این دارایی است.
2. هویت واحدی که با دارایی مرتبط است قابل تغییر نیست. دارایی و هویت واحدی که برای آن صادر شده است یک اوراق قرضه نشکن را تشکیل می دهد.
بنابراین NFAها با NFTها در این که چه کسی می تواند آنها را نگه دارد (یک نهاد مجاز) و این واقعیت که آنها می توانند بیش از یک “اقلام” را نمایندگی کنند، متفاوت هستند. برای مشاغل خاص، این یک تغییر دهنده بازی است. برای مثال، گواهی‌های ذخیره‌سازی را می‌توان به طور ایمن و بدون خطر دستکاری برای مشتریان صادر کرد. آنها همچنین می توانند در نقش یک نشانه حسابداری کار کنند. NFA ها همچنین موارد استفاده ای مانند امکان پذیر ساختن مکاتبات بانکی در یک بلاک چین دارند، زیرا این فناوری تبدیل ۱۰۰٪ ایمن و سازگار ارزش ها را از هر حساب مشتری (که به عنوان دارایی دیجیتال متمایز خود پیاده سازی می شود، که فقط مشتری می تواند نگه دارد) را تضمین می کند.