Off-Chain Governance چیست؟
در یک شبکه حاکمیتی خارج از زنجیره، ذینفعان برای کنترل با همکاری به روش‌های مختلف با یکدیگر رقابت می‌کنند. بحث در رسانه‌های اجتماعی، انجمن‌های آنلاین، کنفرانس‌ها و رویدادهای دیگر، نمونه‌های محبوبی از رویه‌های حاکمیت خارج از زنجیره در بلاک چین‌های عمومی هستند.
حکمرانی خارج از زنجیره از بسیاری جهات به سیاست دنیای واقعی شباهت دارد. هدف گروه‌های ذینفع مختلف کنترل سیستم با انجام یک سری بازی‌های همکاری است که در آن سعی می‌کنند دیگران را متقاعد کنند تا از هدف خود حمایت کنند. هیچ کدی وجود ندارد که این گروه ها را به اقدامات دقیق مرتبط کند. بلکه آنها تعیین می کنند که در پرتو ترجیحات شناخته شده سایر ذینفعان چه چیزی به نفع آنهاست.
بسیاری از بلاک چین های عمومی، مانند بیت کوین و اتریوم، معماری حاکمیتی دارند که عمدتاً خارج از زنجیره است. برای مثال، تمام تغییرات قابل توجهی که برای بیت کوین پیشنهاد می شود، به طور گسترده توسط طرف های مهم به صورت آنلاین مورد بحث قرار می گیرد. تیم توسعه اصلی، سایر توسعه دهندگان، استخراج کنندگان، محققان و جامعه کاربر نهایی، همگی بازیگران مهمی هستند. هر کسی می تواند در جلسات مکرر آنلاین تیم توسعه هسته بیت کوین شرکت کند.
با بررسی دقیق تر، به نظر می رسد بیت کوین هیچ مکانیزم حاکمیتی روی زنجیره ندارد. این شبکه فاقد نشانه حاکمیتی است و در حالی که داشتن بیت کوین به شما در مکالمات غیر زنجیره ای صدایی می دهد، اما حق رای صریح را برای شما فراهم نمی کند. در نتیجه، تمام مکالمات و رای‌گیری بدون زنجیره انجام می‌شود
برخی افراد قدرت هش استخرهای استخراج بزرگ یا استخراج بیت کوین را با قدرت حاکمیتی یکی می دانند. مهم نیست که یک ماینر بیت کوین چقدر قدرتمند است، آنها هیچ حق حاکمیت خاصی ندارند. تنها مسئولیت آنها تأیید یا رد بلوک های تراکنش است. به عبارت دیگر، سهم شما از قدرت استخراج بیت کوین با سهمی از حقوق حاکمیتی برابری نمی کند.
مدل حاکمیت اتریوم بسیار شبیه به بیت کوین است. یک تیم توسعه اصلی به رهبری ویتالیک بوترین وجود دارد که به طور گسترده توسط جامعه، محققان، مشاوران و معدنچیان به عنوان یک قهرمان شناخته می شود.
بیایید نگاهی دقیق تر به نحوه همکاری ذینفعان و تصمیم گیری خارج از زنجیره بیندازیم.
اصلاحات پروتکل توسط توسعه دهندگان اصلی از طریق درخواست های بهبود رسمی، شبیه به حاکمیت زنجیره ای، ارائه می شود. برخی از نمونه‌ها شامل پیشنهادات بهبود بیت‌کوین (BIPs) و پیشنهادات بهبود اتریوم (EIPs) هستند، که پیشنهاداتی هستند که اغلب به مخزن رسمی پروژه که در مایکروسافت یا گیت‌هاب قرار دارد، ارائه می‌شوند.
از طریق گفتگوی خصوصی و اجتماعی، ذینفعان مختلف موافقت یا مخالفت خود را برای یک پیشنهاد بهبود، مشابه نحوه عملکرد نظریه بازی، اعلام می‌کنند. سپس توسعه دهندگان اصلی ارزیابی می کنند که آیا اپراتورهای گره و ماینرها مایل به ارتقاء نرم افزار خود هستند یا خیر. در یک دنیای ایده آل، همه موافق هستند و تغییرات کد یکپارچه حرکت می کنند. همه چیز از قبل اعلام شده است و به ذینفعان امکان می دهد به روز بمانند.
ذینفعان در صورت عدم توافق دو گزینه دارند. اول، آنها می توانند سعی کنند سایر ذینفعان را متقاعد کنند تا از هدف آنها حمایت کنند. اگر آنها نتوانند به توافق برسند، می توانند پروتکل را سخت ببندند و جنبه هایی را که معتقدند مهم هستند حفظ یا تغییر دهند.
حکمرانی خارج از زنجیره یک سیستم مستحکم است که به دنبال در نظر گرفتن منافع همه ذینفعان است. با این حال، از آنجایی که تصمیمات از نظر قانونی الزام آور نیستند، نفوذ در میان توسعه دهندگان اصلی و ماینرها متمرکز است.