Rehypothecation چیست؟
Rehypothecation عملی است که در آن بانک‌ها و حتی خود کارگزاران از دارایی‌هایی که توسط مشتریانشان به عنوان وثیقه گذاشته شده است برای اهداف خود استفاده می‌کنند. مشتریانی که اجازه بازپرداخت وثیقه خود را می دهند، می توانند از طریق هزینه کمتر وام یا تخفیف در کارمزدها جبران شوند.
Rehypothecation زمانی اتفاق می‌افتد که وام‌دهنده از حقوق خود در مورد وثیقه استفاده می‌کند تا در معاملات خود شرکت کند، با امید به منافع مالی نهایی.
Rehypothecation زمانی اتفاق می‌افتد که وام‌گیرنده در ازای دریافت وجوه، حق داشتن یک دارایی را به عنوان نوعی وثیقه قول دهد. Rehypothecation تا سال 2007 یک روش معمول بود، جایی که صندوق های تامینی نسبت به آن محتاط تر شدند.
اگر مشتری تعدادی از اوراق بهادار را به عنوان سپرده در یک حساب مارجین نزد یک کارگزار بگذارد، که کارگزار می تواند اوراق بهادار را به عنوان وثیقه برای مارجین در حساب مارجین خود یا به عنوان پشتوانه وام استفاده کند.
در این مثال، شما فرضیه دارید، که زمانی اتفاق می‌افتد که وام گیرنده در ازای دریافت وجوه، حق داشتن یک دارایی را به عنوان وثیقه قول می‌دهد.
یک مثال رایج از این امر در بازار اولیه مسکن اتفاق می‌افتد، جایی که وام‌گیرنده می‌تواند از خانه‌ای که می‌خرد به عنوان وثیقه برای وام مسکن استفاده کند.
در حال حاضر، حتی اگر وام گیرنده سطحی از مالکیت را بر دارایی نشان می دهد، وام دهنده این توانایی را دارد که در صورت عدم پرداخت طبق نیاز، دارایی را در واقع توقیف کند.