Scaling Problem چیست؟

مشکل مقیاس‌بندی به محدودیت‌های توان عملیاتی تراکنش بلاک چین اشاره دارد که در نهایت بر سرعت و هزینه تراکنش‌ها تأثیر می‌گذارد. مشکل مقیاس‌بندی به نحوه مدیریت یک شبکه غیرمتمرکز بلوک‌های تراکنش‌ها بستگی دارد که به عواملی مانند اندازه بلوک و زمان بلوک آن بستگی دارد، یعنی زمان لازم برای ایجاد یک بلوک جدید. این مشکل پس از آن آشکار شد که کاربران بیت کوین، اولین شبکه بلاک چین، با تاخیر در تسویه تراکنش ها و افزایش کارمزدها در زمان افزایش استفاده از شبکه مواجه شدند.
در سال 2015، بلاک چین بیت کوین اندازه بلوک خود را به یک مگابایت (MB) محدود کرد که بعداً به 2 مگابایت افزایش یافت. در حالی که افزایش اندازه بلوک کمی مشکل مقیاس بیت کوین را کاهش داد، بسیاری از توسعه دهندگان نسبت به انواع تغییراتی که به طور بالقوه می تواند پروتکل را متمرکز کند، هشدار دادند. این به این دلیل است که هر تراکنش حاوی داده است، به این معنی که تراکنش‌های بیشتر به معنای داده‌های بیشتر در هر بلوک است، که در نهایت منجر به نیاز ماینرها به داشتن فضای دیسک عظیم برای ذخیره یک کپی از بلاک چین کامل بیت‌کوین می‌شود. جامعه بیت کوین در نهایت تصمیم خود را در برابر افزایش شدید اندازه بلوک گرفت، زیرا تمرکززدایی را با مقیاس پذیری مبادله می کرد، که از نظر بسیاری رویکرد اشتباهی تلقی می شد.
بنابراین، حل مشکل مقیاس بندی به یک کار دشوار تبدیل شده است که سال ها زمان و تلاش می گیرد. مشکل مقیاس‌پذیری با این واقعیت تشدید می‌شود که مقیاس‌پذیری شبکه بلاک چین به توافق و هماهنگی مناسب بین طرف‌های مختلف درگیر مانند توسعه‌دهندگان، استخراج‌کنندگان و جامعه نیاز دارد. با این حال، ماه ها رفت و آمد بین این گروه ها همچنان می تواند به اختلاف نظر ختم شود. در چنین حالتی، فرآیند ممکن است منجر به هارد فورک شود که در آن یک تیم ارتقاء را فعال می کند و از شبکه اصلی منشعب می شود.
در حالی که بلاک‌چین‌های بدون مقیاس می‌توانند همان‌طور که هستند باقی بمانند، با پیامدهای مضری مانند کاهش مداوم سرعت تراکنش و افزایش هزینه‌ها و همچنین خروج کاربران به سمت شبکه مقیاس‌پذیرتر مواجه خواهند شد. این یک اثر موج دار است زیرا کمبود کاربران احتمالاً توسعه دهندگان، مشاغل، استخراج کنندگان / سهامداران را از حرکت رو به جلو منصرف می کند.

 

بازگشت به واژه نامه