قرارداد هوشمند با محدودیت زمانی (HTLC) چیست؟

قرار داد هوشمند با محدودیت زمانی (HTLC)، نوعی قرارداد هوشمند است که در برنامه های بلاک چین استفاده میشود تا با فعال کردن معاملاتی که محدود به زمان هستند ، ریسک طرف مقابل را از بین ببرد. از نظر عملی، این بدان معناست که گیرندگان یک معامله باید با ایجاد اثبات ارز خود در یک بازه زمانی مشخصی که تعیین شده ، پرداخت را تایید کنند. در غیر این صورت، معامله انجام نمیشود.

چگونه قرارداد هوشمند با محدودیت زمانی (HTLC) کار میکند؟

در قرارداد (HTLC) از چندین عنصر از معاملات ارزهای دیجیتال موجود استفاده میشود. به عنوان مثال، تراکنش های قرارداد (HTLC) از چندین امضا، که شامل یک کلید خصوصی-عمومی است، برای تأیید و اعتبار تراکنش ها استفاده میشود. اما دو عنصر وجود دارد که HTLC را از معاملات استاندارد ارزهای دیجیتال یا قراردادهای هوشمند معمولی متمایز میکند.

اولین عنصر، hashlock است. hashlock یک نسخه هش شده از کلید عمومی است که توسط کسی که معامله را درست کرده تولید میشود و سپس کلید خصوصی مرتبط برای بازکردن هش اصلی استفاده میشود. در قرار داد هوشمند با محدودیت زمانی (HTLC)، طرف اصلی یک کلید تولید کرده و آن را هش میکند. HTLC ها طوری برنامه ریزی شده اند که پایان مشخصی دارند و پس از مدت زمان معینی یا تعداد بلوک های تولید شده منقضی میشوند.

دومین عنصر مهم در قرار داد (HTLC)، قفل زمانی است. برای تعیین محدودیت زمانی در قراردادهای ایجاد شده با استفاده از HTLC، از دو تایمر مختلف استفاده میشود. اولین مورد آن قفل زمانی Check Lock Time Verify (CLTV) است. از قفل زمانی برای قفل و انتشار بیت کوین استفاده میکند. این بدان معناست که محدودیت های زمانی سخت هستند و کوین ها تنها در یک زمان و تاریخ خاص یا ارتفاع مشخصی از اندازه بلوک منتشر میشوند.

مورد دوم، Check Sequence Verify (CSV) است. وابسته به زمان نیست. در عوض، از تعداد بلوک های ایجاد شده به عنوان معیاری برای پیگیری زمان نهایی شدن معامله استفاده میکند.

مثال بهتر برای محدودیت زمانی

فرض کنید کیانا میخواهد بیت کوین خود را با لایت کوین از طرف فریبا عوض کند. یک معامله معمولی HTLC بین آنها به شرح زیر انجام میشود:

1. کیانا از کلید خصوصی خود یک هش تولید میکند و آن را در بلاک چین لایت کوین (LTC) به فریبا ارسال میکند. او همچنین با ایجاد یک تراکنش اسمی، یک پیش زمینه از هش ایجاد میکند. این پییش زمینه به او کمک میکند تا معامله را تأیید و نهایی کند.
2. فریبا همچنین یک هش از کلید خود تولید کرده و آن را برای کیانا ارسال میکند. علاوه بر این، او با انجام یک معامله اسمی (در LTC) با کیانا، یک پیش زمینه ایجاد میکند.
3. هنگامی که کیانا تراکنش لایت کوین فریبا را دریافت میکند، آن را با استفاده از کلید اصلی که قبلاً در تصویر قبلی با او موجود است، امضا میکند. فریبا نیز در پایان کار خود، از کلید خصوصی خود برای باز کردن معامله کیانا استفاده میکند.

منبع: Investopedia