طرح های پانزی چگونه کار می کنند
عبارت طرح پانزی در سال 1920 ظاهر شد، زمانی که یک کلاهبردار به نام چارلز پانزی یک برنامه با بازده بالا را برای سرمایه گذاران بازاریابی کرد که ظاهراً از کوپن های پستی برای دستیابی به درآمد چشمگیر استفاده می کرد.
او به سرمایه گذاران وعده داد که بازدهی تا 50 درصد در 45 روز یا 100 درصد سود در 90 روز داشته باشد. به قول او، اولین گروه از سرمایه گذاران بازده ادعایی را دریافت کردند، اما بدون اطلاع آنها، پولی که دریافت کردند در واقع از سرمایه گذاران بعدی بود. این چرخه برای جذب سرمایه گذاران جدید طراحی شده بود و پونزی را قادر ساخت تا بیش از 20 میلیون دلار سرقت کند.
اگرچه او اولین کسی نبود که از چنین طرحی برای کلاهبرداری از مردم استفاده کرد، اما اولین کسی بود که از آن در چنین مقیاسی استفاده کرد. از این رو، این تکنیک به نام او نامگذاری شد.
به طور خلاصه، طرح پانزی یک برنامه سرمایه گذاری جعلی است که سودهای نجومی را به مشتریان وعده می دهد، اما از پول جمع آوری شده از سرمایه گذاران جدید برای پرداخت به سرمایه گذاران اولیه استفاده می کند. این به کلاهبردارانی که پشت چنین عملیاتی هستند کمک می کند تا ظاهری از مشروعیت خود را حفظ کنند و سرمایه گذاران جدید را جذب کنند.
با این حال، طرح‌های پانزی برای پایدار بودن نیاز به جریان ثابت پول نقد دارند. این حیله معمولاً زمانی به پایان می رسد که تعداد نیروهای جدید کاهش می یابد یا زمانی که سرمایه گذاران تصمیم می گیرند پول خود را به طور انبوه برداشت کنند.
چگونه یک طرح رمزنگاری Ponzi را تشخیص دهیم
در سال های اخیر همزمان با روند صعودی بازار کریپتو، تعداد طرح های پونزی افزایش چشمگیری داشته است. به این ترتیب، مهم است که بدانید چگونه یک طرح پانزی را تشخیص دهید. موارد زیر برخی از جنبه هایی است که باید هنگام بررسی اینکه آیا یک پروژه رمزنگاری یک طرح پانزی است یا نه، به آنها توجه کنید.
وعده های بازدهی فوق العاده بالا
بسیاری از طرح‌های کریپتو پانزی ادعا می‌کنند که به سرمایه‌گذاران با بازدهی سنگین با ریسک کم پاداش می‌دهند. با این حال، این با نحوه سرمایه گذاری در دنیای واقعی در تضاد است. در واقع، هر سرمایه گذاری با مقدار مشخصی از ریسک همراه است.
سرمایه گذاری های معمولی کریپتو با توجه به شرایط حاکم بر بازار در نوسان است، بنابراین چنین ادعاهایی باید به عنوان یک پرچم قرمز در نظر گرفته شوند. در بسیاری از موارد، سرمایه‌گذارانی که به چنین شبکه‌هایی ملحق می‌شوند، هرگز بازدهی از پول خود دریافت نمی‌کنند.
پروژه های سرمایه گذاری ثبت نشده
مهم است که قبل از سرمایه گذاری، تأیید کنید که آیا یک شرکت رمزنگاری در سازمان های نظارتی مانند کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده ثبت شده است یا خیر. شرکت‌های رمزنگاری ثبت‌شده معمولاً ملزم به ارائه جزئیات مربوط به مدل‌های درآمدی خود به مقامات نظارتی مربوطه خود هستند تا از جریمه جلوگیری کنند. به این ترتیب، بعید است که در طرح های پانزی شرکت کنند.
از پروژه‌های ثبت‌شده در حوزه‌های قضایی با مقررات ضعیف رمزنگاری که به‌علاوه دارای ویژگی‌های پانزی هستند، باید اجتناب شود. برخی از حوزه‌های قضایی، مانند اتحادیه اروپا، قبلاً مقررات دقیق رمزنگاری را ارائه کرده‌اند که برای محافظت از سرمایه‌گذاران کریپتو در برابر این نوع کلاهبرداری‌ها طراحی شده‌اند. بر اساس پیشنهاد اخیر شورای اروپا، شرکت‌های رمزنگاری به زودی موظف به رعایت قوانین بازار دارایی‌های رمزنگاری (MiCA) خواهند بود و برای فعالیت در این منطقه باید مجوز داشته باشند.
قرار دادن شرکت‌های رمزنگاری تحت MiCA، آنها را وادار می‌کند تا مدل‌های درآمدی خود را فاش کنند و این امر باعث کاهش رشد شرکت‌های رمزنگاری متکی بر طرح‌های مشابه پانزی در بلوک می‌شود.
استفاده از استراتژی های سرمایه گذاری پیچیده
طرح‌های پانزی معمولاً به استراتژی‌های معاملاتی پیچیده اشاره می‌کنند که دلیل آن این است که چرا می‌توانند بازدهی بالا با حداقل ریسک به دست آورند. درک بسیاری از استراتژی‌های رشد مشخص شده آنها معمولاً سخت است، اما این معمولاً عمداً برای جلوگیری از بررسی دقیق انجام می‌شود.
طرح Bitconnect Ponzi که در سال 2016 رونمایی شد نمونه ای از طرح Ponzi است که از این تاکتیک برای فریب سرمایه گذاران استفاده می کند. اپراتورهای آن سرمایه‌گذاران را تشویق کردند تا کوین های BCC را بخرند و آنها را روی پلتفرم قفل کنند تا به نرم‌افزار وام‌دهی «پیچیده» آن اجازه داد وجوه را معامله کند. این پلتفرم ادعا کرد که بازدهی ماهانه تا 120 درصد در سال را ارائه می دهد.
ویتالیک بوترین، یکی از بنیانگذاران اتریوم، جزو اولین چهره های قابل توجهی بود که زنگ خطر را در این پروژه به صدا درآورد. این طرح توسط مقامات ایالات متحده و بریتانیا لغو شد و آن را یک طرح پونزی اعلام کردند. بسته شدن آن در سال 2018 باعث کاهش قیمت BCC شد که به میلیاردها دلار ضرر منجر شد.
سطح بالای تمرکز
طرح های پانزی معمولا بر روی پلتفرم های متمرکز اجرا می شوند. یکی از رمزارزهای Ponzi که مبتنی بر یک شبکه بسیار متمرکز بود، طرح OneCoin Ponzi است. این طرح هرمی که بین سال‌های 2014 تا 2019 اجرا شد، حدود 5 میلیارد دلار از سرمایه‌گذاران فریب داد. این پروژه برای اجرای این ترفند به سرورهای داخلی خود متکی بود و فاقد سیستم بلاک چین بود.
متعاقباً، OneCoin فقط در صرافی OneCoin، بازار بومی آن قابل معامله بود. توکن‌ها را می‌توان با پول نقد مبادله کرد و انتقال وجه از طریق سیم انجام می‌شد. بازار OneCoin همچنین دارای محدودیت‌های برداشت روزانه بود که مانع از برداشت سرمایه‌گذاران به یکباره تمام وجوه خود می‌شد.
این طرح در سال 2019 پس از دستگیری برخی از اعضای کلیدی عملیات از بین رفت. با این حال، حکم بازداشت فدرال برجسته ای برای روجا ایگناتوا، بنیانگذار OneCoin وجود دارد که هنوز آزاد است.
بازاریابی چند سطحی
بازاریابی چند سطحی یک تکنیک بازاریابی بحث برانگیز است که شرکت کنندگان را ملزم می کند تا از طریق بازاریابی محصولات و خدمات خاص و استخدام دیگران برای پیوستن به شبکه درآمد کسب کنند. کمیسیون های به دست آمده توسط افراد جدید با اعضای بالا به اشتراک گذاشته می شود.
یکی از طرح های پانزی که اخیراً برای استفاده از این سیستم سلسله مراتبی خبرساز شده است GainBitcoin است. طرح هرمی که توسط آمیت بهاردواج رهبری می شد، دارای هفت استخدام کننده اصلی بود که در هند و در قاره های مختلف در سراسر جهان مستقر بودند. هر یک از آنها وظیفه جذب سرمایه گذاران در شبکه را داشتند.
این طرح به کاربران 10 درصد بازده ماهانه سپرده بیت کوین (BTC) خود را به مدت 18 ماه تضمین می کرد. گفته می شود که این طرح بین 385000 تا 600000 بیت کوین از سرمایه گذاران جمع آوری کرده است.
طرح های پانزی بیش از صد سال است که توسط کلاهبرداران استفاده می شود. با این حال، به دلیل فقدان مقررات دقیق حاکم بر این بخش، آنها توانسته اند در صنعت کریپتو پیشرفت کنند.
از آنجایی که دنیای کریپتو مستعد این نوع طرح‌ها است، مهم است که قبل از سرمایه‌گذاری در هر پروژه جدید احتیاط کنید.
