اثبات کار (POW) چیست؟

این توضیح بر اثبات کار در شبکه بیت کوین تمرکز خواهد کرد. بیت کوین یک ارز دیجیتال است که زیربنای آن نوعی دفتر کل توزیع شده به نام «بلاک چین» است. این دفتر کل حاوی رکوردی از تمام تراکنش‌های بیت‌کوین است که در «بلوک‌های» متوالی مرتب شده‌اند، به‌طوری‌که هیچ کاربری اجازه ندارد هر یک از دارایی‌های خود را دو بار خرج کند. به منظور جلوگیری از دستکاری، دفتر عمومی یا “توزیع” میشود. نسخه تغییر یافته به سرعت توسط سایر کاربران رد میشود.

روشی که کاربران در عمل دستکاری را تشخیص میدهند، از طریق هش ها، رشته های طولانی اعداد است که به عنوان اثبات کار عمل میکنند. مجموعه ای از داده ها را از طریق یک تابع هش قرار دهید (بیت کوین از SHA-256 استفاده میکند) و تنها یک هش ایجاد میکند. با این حال، به دلیل “اثر آوالانچ”، حتی یک تغییر کوچک در هر بخشی از داده های اصلی منجر به یک هش کاملاً غیرقابل تشخیص میشود. اندازه مجموعه داده اصلی هر چه باشد، هش تولید شده توسط یک تابع معین به همان طول خواهد بود. هش یک تابع یک طرفه است: نمیتوان از آن برای به دست آوردن داده های اصلی استفاده کرد، فقط برای بررسی اینکه داده هایی که هش را ایجاد کرده اند با داده های اصلی مطابقت دارند یا خیر.

ایجاد هر هش برای مجموعه‌ای از تراکنش‌های بیت‌کوین برای یک رایانه مدرن بی‌اهمیت خواهد بود، بنابراین برای تبدیل این فرآیند به «کار»، شبکه بیت‌کوین سطح معینی از «سختی» را تعیین میکند. سختی تنظیم با ایجاد یک “هدف” برای هش انجام میشود: هرچه هدف کمتر باشد، مجموعه هش های معتبر کوچکتر است و تولید آن دشوارتر است. در عمل، این به معنای هش است که با یک رشته بسیار طولانی از صفر شروع میشود.