عرضه بیشتر ارزهای دیجیتال و توکن‌های جدید به طور کلی تحت‌تاثیر به اصطلاح «برنامه‌های واگذاری» است – یعنی برنامه‌ای که توسط آن توکن‌های ایجاد شده قبلی در گردش آزاد میشوند. در بیشتر موارد، تنها کسری از حداکثر عرضه توکن های ممکن در یک زمان معین در گردش است. بقیه معمولاً به دلیل دیگری پوشیده یا قفل هستند.

دو گروه اصلی معمولاً مشمول برنامه‌های واگذاری میشوند. سرمایه گذاران اولیه و اعضای تیم سرمایه گذاران ممکن است به یکی از چندین گروه تقسیم شوند که هر کدام ممکن است در معرض دوره انحصاری متفاوتی باشند.

رایج‌ترین سطوح سرمایه‌گذار در فروش توکن عموماً شامل (از اولین شرکت‌کنندگان تا آخرین شرکت‌کنندگان): پیش‌تولید، بذر، فروش خصوصی، پیش‌فروش و فروش عمومی (مانند ICO، IEO یا IDO). شرکت‌کنندگان اولیه معمولاً با قیمت مناسب‌تری وارد میشوند، اما مشمول یک برنامه زمان‌بندی سخت‌گیرانه‌تر هستند.

این توسط نمایه تخصیص سولانا (SOL) نشان داده میشود – که 15.9٪ از عرضه اولیه را با نرخ 0.04 دلار به ازای هر SOL به سرمایه گذاران اولیه فروخت، در حالی که شرکت کنندگان فروش عمومی 1.6٪ از عرضه را با 0.22 دلار در هر SOL خریداری کردند. اگرچه شرکت‌کنندگان بذر SOL خود را ارزان‌تر دریافت کردند، اما آنها نیز مشمول یک دوره صخره‌ای 9 ماهه بودند.

غیرمعمول نیست که پروژه ها برنامه زمانبندی واگذاری خود را تغییر دهند. قراردادهای فروش توکن معمولاً برای این موضوع مفاد دارند، اما به ندرت مورد استقبال سرمایه گذاران اولیه قرار میگیرد. از سوی دیگر، اعضای تیم و مشاوران معمولاً مانند سرمایه‌گذاران برای توکن‌های خود پولی نمیپردازند، بلکه در عوض وستینگ رایگانی دریافت میکنند که مشمول واگذاری است. در بیشتر موارد، برنامه واگذاری تیم دارای طولانی‌ترین و سخت‌ترین شرایط واگذاری است – با دوره واگذاری یک تا پنج ساله معمول.

این تضمین میکند که تیم با انگیزه باقی میماند تا پلتفرم یا محصول مرتبط را در پشت توکن‌های اختصاصی خود حفظ کند و در عین حال از فشار بی‌رویه فروش اعضای تیم که پاداش‌های خود را نقد می‌کنند، جلوگیری میکند.